آیا 22 بهمن روز نجات میهن بود؟!

امروز در شرایطی وارد سی و دومین سالگرد تولد انقلاب به اصطلاح اسلامی میشویم؛ که با پشت سر گذاشتن اعدام و ترور دهها هزار دگر اندیش؛ تبعید مخالفان، فرار مغزها، جنگ هشت ساله؛ بیش از سی سال تحریم از جانب کشورهای صاحب صنعت و تکنولوژی، فقر و فساد و فحشا، پدید آمدن مافیای اسلامی در ایران و بوجود آمدن ارتش ترور توسط این حکومت ( سپاه پاسداران، سپاه قدس، حزب الله لبنان، انصار حزب الله، لباس شخصی ها و.....) چیزی جز این، در کارنامهء درخشان سیستم نمی توان دید!
حکومت جمهوری اسلامی در حالی از ملت ایران گداییِ همصدایی و همگرایی میکند که، یک یک ملت ایران را به گونه های مختلف داغدار یا متضرر کرده است. سی و دو سال پیش در چنین روزی کسانی که شعار مرگ بر شاه میدادند، به واسطهء دستورات امام خود به خیابانها ریختند و مشروب فروشیهایی را که خود مشتری بودند به آتش کشیدند، به امید آنکه رهبرشان آزادی مدینهء فاضله اش را برای آنها به ارمغان بیاورد و غافل از اینکه همه چیز خود را چشم و گوش بسته در اختیارپیرمردی قرار دادند که از بیان ساده ترین جملات فارسی عاجز بود!

و اندر حکایت این مردک، خامنه ای جلاد نیز همین بس است که سعدی بزرگ فرمودند:

ترک دنیا به مردم آموزند خویشتن سیم و غلّه اندوزند

عالمی را که گفت باشد و بس هر چه گوید نگیرد اندر کس

عالم آن کس بود که بد نکند نه بگوید به خلق و خود نکند

آن انقلاب کذایی ماحصل بیش از 100 سال تلاش قشر مذهبی جامعه، که بعدها بوجود آورندهء الفاظ گوناگون از قبیل ملی مذهبیون، فداییان اسلام، حجتیه، مجاهدین خلق ایران، فرقان و ...... شد؛ که تا کنون نیز ادامه دارد.
اما امروز روز دیگریست. بالاخره ما ملت ایران دریافته ایم که همه چیز بر روی زمین است و فرصت وعده های اُخروی به پایان رسیده است. بعد از این دکان دین و مذهب تخته است و هیچ آخوندی مشتری ندارد. ملت ایران امروز برای رسیدن به حق خود که مردم سالاری است به خیابانها خواهند آمد نه برای یادبود ورود امام قاتل ( مخالفان بخوانند راحل!)!
امروز همهء ما دریافته ایم که همصدایی و همگرایی را باید برای هموطنان در بند و زندانی خود وکسانی که در راه آزادی به شهادت ( قتل دولتی!) رسیده اند به کار بست، نه کسانی که جیبشان، با پول خون ملت ایران پر شده است.
وعدهء ما؛ نه تنها امروز، بلکه هر روز با شعار مرگ بر جمهوری اسلامی و سردمدارانش زنده باد آزادی