حکومتهای توتالیتر و پوپولیستی چی هستند؟!

تمامیت‌خواهی یا توتالیتاریسم ( Totalitarianism) اصطلاحی در علوم سیاسی است که برای توصیف حکومت‌هایی می‌رود که معمولا شش خصوصیت دارند:یک ایدئولوژی کلی،یک سیستم تک حزبی متعهد به آن ایدئولوژی کلی که معمولا توسط یک نفر رهبری می‌شود، دارای پلیس مخفی گسترده،انحصار در سلاح‌های مورد استفاده،انحصار وسایل ارتباط جمعی ، انحصار اقتصادی که ممکن است لزوما بطور مستقیم توسط حزب صورت نگیرد.

در این‌گونه حکومت‌ها دولت تقریباً بر تمام شئون زندگی عمومی و رفتارهای خصوصی شهروندان نظارت و کنترل دارد.به تعریف سیاست‌دانان برجسته، یک دولت تمامیت‌خواه، می‌کوشد تا همه جمعیت زیر دست خود را برای تحقق بخشیدن به اهداف دولتی بسیج کند و فعالیت‌هایی که همسو با این اهداف نباشند؛ از جمله فعالیت‌هایی مانند تشکیل اتحادیه های کارگری، نهادهای مذهبی تأئیدنشده از سوی دولت یا احزاب سیاسی مخالف؛ تحمل نمی‌شوند. تمامیت‌خواهی مفهوم عامی است که مفاهیمی چون نازیسم؛ فاشیسم؛ مائوئیسم؛ لنینیسم را نیز در برمی‌گیرد. افلاطون در جمهوری، حکومت توتالیتر را از بهترین انواع حکومت دانسته‌است.استالین واژه تمامیت‌خواه را برای توصیف حکومتش به کار برد. حکومت استالین در شوروی حکومت ایران ؛ هیتلر در آلمان موسلینی در ایتالیا؛ پولپوت در کامبوج مهم‌ترین حکومت‌های تمامیت‌خواه هستند.

علایم تشخیص یک حکومت توتالیتر

1. . بسته شدن روزنامه‌های منتقد حکومت.
2. . وجود سانسور شدید در تمام ابعاد، از جمله اطلاعات، رسانه‌ها، مطبوعات، کتاب.
3. . زندانی شدن افرادی که از حکومت انتقاد می‌کنند.
4. . پناهندگان سیاسی فراوان در کشورهای دیگر.
5. . اقتصاد دولت مدار.
6. . وجود رهبری مقتدر و اغلب کاریزماتیک در راس حکومت.
7. . شخصیت پرستی (مشركانه).
8. . وجود ایدئولوژی فراگیر رسمی و حکومتی که همه چیز با آن سنجیده می‌شود.
9. . سرکوب شدن حقوق اقلیت‌های سیاس‍ی، مذهبی، قومی.
10. . قرار داشتن انحصار رسانه‌های فراگیر، از جمله رادیو و تلویزیون، در اختیار دولت.
11. . دولتی بودن تمام نظام‌های ارتباطی، از جمله پست، تلفن، تلگراف و جدیداً اینترنت.
12. . مقدس شماری آرمان‌های رسمی حاکمیت.
13. . برخورد سبعانه و بی‌رحمانه با مخالفان حکومت.
14. . محدود شدن آزادی‌های فردی، به ویژه آزادی بیان.

کاریزماتیک یا (رهبری کاریزماتیک) در اصطلاح سیاست به حکومت مبتنی بر فرمان‌برداری غیرعادی و استثنایی از یک فرد به خاطر تقدس دینی و الگو بودن وی می‌باشد.

نظریه پوپولیسم بر آرای هربرت شیلر و بر این فرض اولیه مبتنی است که عامهٔ مردم را افرادی ناآگاه، منفعل و ضعیف می‌پندارد. تاریخچهٔ آن را به اواسط سدهء 19 و به جنبش‌های مختلفی که در سرزمین‌هایی مثل شوروی سابق به وقوع پیوسته‌است، می‌رسانند شاید در برابر پوپولیسم سیاسی این‌ها هیچ نباشند.

منبع: سایت ویکی پدیا

سخن آخر: حالا برای زنگ تفریح و بخاطر اینکه لبخند روی لبهاتون بشینه از شما دعوت میکنم که از سایت "پایگاه حوزه" دیدن کنید؛ و ببینید این بی مغزها نظامهای توتالیتر رو چگونه تعریف کرده اند؛ و چطوری جمهوری اسلامی رو از این نظامها متمایز کرده اند!!! اتفاقاً همون هم یکی دیگه از نشانه های نظامهای توتالیتر هست :-))

http://www.hawzah.net/Hawzah/Magazines/MagArt.aspx?MagazineNumberID=3850&id=29680

..................توتالیتر که از آبشخور استبداد و دیکتاتوری سیراب می شود، در اندیشه سیاسی اسلام جایگاهی ندارد. حکومت و اداره جامعه، پس از نبی اکرم صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام در عصر غیبت کبری، به نایبان عام حضرت مهدی علیه السلام واگذار شده است که عادل، پرهیزکار و مخالف هوا و هوس اند؛ مبنای کارشان به جای استبداد مشورت است⁽²⁴⁾، از قانون الهی پیروی می کنند و نظر شخصی ندارند.

در جمهوری اسلامی ایران، رهبری حکومت اسلامی ـ که همان ولایت فقیه باشد ـ به واسطه مجلس خبرگان که برگزیده مردم هستند تعیین می شود.⁽²⁵⁾ رهبر حکومت اسلامی در پیشگاه قانون مانند رهروان است⁽²⁶⁾ و حکم و دستور ولی فقیه که برگرفته از دین است، حالت استبدادی و ستم کارانه ندارد. در نگاه عمیق، حاکم خدا است و حکم رهبری شامل خود او نیز می شود.

همّت حکومت اسلامی، بسیج نیروها جهت رساندن جامعه به سعادت مادی و معنوی است، نه به سوی اهداف شخصی و گروهی که کار حکومتهای توتالیتر می باشد.